Artikelen

Rotterdam Topsport zoekt een ambitieuze en gedreven Adviseur Topsport die verbindt, organiseert en inspireert (32 – 36 uur per week). Help jij topsporters in de mooie sportstad Rotterdam hun dromen te realiseren?

Van het boek ‘Talent van morgen’ is kortgeleden een herziene editie verschenen. Het boek is bedoeld voor trainers-coaches, die de groeimindset willen inzetten als basis voor de ontwikkeling van de talenten van hun sporters. In de nieuwe editie wordt dat volgens de auteurs in een duidelijker structuur en met meer praktijkvoorbeelden nóg beter toepasbaar gemaakt.

Hoe maak je van een groep individuele sporters nu een hecht team, dat goed presteert? Een interessant onderwerp waar veel over valt te vertellen. Deze keer een vraag van een coach uit de praktijk. Een vraag die mij regelmatig wordt gesteld. “Als ik het goed heb begrepen, zijn volgens verschillende theorieën conflicten nodig voor de groei van een team. Ik vraag me af: Is het nou echt zo dat conflicten een voorwaarde zijn om als team te kunnen ontwikkelen? En als er geen conflicten zijn, is er dan geen groei?”

Op donderdag 7 april start een nieuwe editie van de succesvolle cursus ‘Praktisch werken met ActionTypes®’. In vijf dagen krijgen de deelnemers volop de mogelijkheid om inzicht te verwerven in de individuele handelingsvoorkeuren van zowel zichzelf als van hun sporters. Het bijzondere van ActionTypes is dat het met coördinatieve testjes de ingang vindt in het natuurlijke van de onbewust beleefde individuele motoriek. Cognitie en emotie zijn hieraan gekoppeld. ActionTypes maakt inzichtelijk hoe mensen in hun kracht komen en wat ze daarbij van hun coach, docent, leidinggevende, hulpverlener of wie het ook in de omgeving mag zijn nodig hebben.

Hoe maak je van een groep sporters een succesvol team? Een team dat niet alleen wint, maar ook als eenheid samenwerkt en presteert. Want pas dán kan het team echt boven zichzelf uitstijgen. En net daar gaat het nou bij vele coaches mis. Groepen sporters worden bij elkaar verzameld en op papier lonken de best mogelijke resultaten. Maar in de praktijk…

“In de sport proberen coaches hun teams op zóveel fronten beter te maken: conditioneel, technisch, tactisch en mentaal… Investeren in de dynamiek van je team is hét aspect, dat daarin vaak nog onderbelicht blijft. Terwijl daarmee juist veel winst te behalen valt. Daarom schreef ik dit boek”, zegt Marjolein Torenbeek. En geeft zij op 6 september 2022 een sessie over het onderwerp.

Op 18 maart 2022 vindt de eerste masterclass plaats van de Masters of Movement Community of Learners, een nieuwe ASM-opleiding die bestaat uit in totaal vier masterclasses per jaar en welke bedoeld is voor ASM-instructeurs. De masterclasses worden gegeven door (inter)nationale topcoaches, topwetenschappers en topmedici, allemaal vanuit hun eigen expertise. Geert Savelsbergh, founder van het Athletic Skills Model, hoogleraar Bewegingswetenschappen aan de VU Amsterdam en bijzonder lector op de Hogeschool van Amsterdam, is de initiatiefnemer van de Masters of Movement Community of Learners. "We willen de kennis en ervaringen van experts continu beschikbaar maken voor de professional van nu. Zo creëren we een ultieme vorm van een leven lang leren."

Het is een levenswerk, zei de Oostenrijkse snowboarder Benjamin Karl, die eindelijk goud won op de parallelreuzenslalom in Beijing, op zijn vierde spelen. In Vancouver won hij al zilver, in Sotsji brons.

“Het is nooit makkelijk om te winnen. De Olympische Spelen moeten een hoogtepunt zijn in de carrière van een sporter, hier heb je al die jaren voor gewerkt, getraind. Hier moet het gebeuren. Precies op de Olympische Spelen. De kans dat dat gebeurt is zo klein!”

Beijing is niet zonder controverse als locatie van de Olympische Spelen. China staat immers niet bekend om haar respect voor mensenrechten. Politiek en de spelen gaan niet goed samen, in China al helemaal niet. Verschillende sporters geven aan zich niet uit te willen spreken, zoals bijvoorbeeld de Duitse Natalie Geisenberger: “Je moet oppassen met wat je zegt en waar je dat doet.”

De Duitse biatlete Vanessa Voigt kwam vandaag als vierde over de lijn in de individuele 15 km, waar ze in de armen viel van haar tweelingbroer Kevin, die in Beijing werkt als sportfotograaf. Ze begonnen samen met langlaufen, maar waar Vanessa werd toegelaten tot de topsportschool, was Kevin net niet goed genoeg. “Ik vond het moeilijk om weg te zijn van mijn tweelingzus dus ik ben gaan nadenken over hoe ik haar het beste kon supporten. Ik wilde niet alleen maar aan de kant staan schreeuwen, dus ik heb mijn eerste camera gekocht en zo is het balletje gaan rollen.” Vanessa zei na haar race: “Het is zo fijn dat we hier samen zijn, een vertrouwde stem langs de lijn maakt het verschil”.

Olympische vaders zijn er volop, denk in het Nederlandse team alleen al aan Sven Kramer, Jorrit Bergsma en Kjeld Nuis. Duitse rodelaar Tobias Arlt heeft een dochter, de Amerikaanse biatleet Leif Nordgren werd zelfs tijdens de Olympische spelen in Beijing vader van een dochter. “We hebben het er lang over gehad, ze wist dat dit mijn laatste seizoen was en ze vond het oké om zonder mij te bevallen. Ik heb geluk dat ze zo supportive is.” Nordgren hoopt zijn pasgeboren baby belangrijke levenslessen mee te geven. “Om de Olympische Spelen te halen moet je heel hard werken. Ik vind dat belangrijk, de waarde van hard werken en weten dat dingen niet altijd lukken. Niet iedereen krijgt de glorie en de roem, maar toch doorgaan omdat je bereid bent die offers te maken, dat is een deel van het leven.”

Zeventien jaar is ze, de vlaggendraagster van Nederland en de eerste kunstrijdster voor Nederland sinds 1976. Eigenlijk is Lindsay van Zundert pas sinds afgelopen jaar van wereldniveau en ze verbaasde vriend en vijand op de Wereldkampioenschappen. Haar deelname aan de Olympische Spelen maakte een heel mediacircus los, waarna het op het EK even niet lukte. Gisteren was het dan zo ver. Heel Nederland keek naar haar en doe het dan nog maar eens, in je eentje op die grote ijsbaan. En ze doet het, een foutloze korte kür en plaatsing voor de finale. “Die spanning heb ik nodig,” zei Lindsay achteraf.

De zeventienjarige Puerto Ricaanse skiër William Flaherty kwam als veertigste juichend over de finish van de reuzenslalom, met de air van iemand die al heeft gewonnen. Voor hem was meedoen dan ook alles wat hij wilde. “Meedoen aan de spelen is geweldig, ik heb er geen woorden voor. Het is de climax van acht jaar werk en ik ben zo blij dat ik hier ben.” Voor Flaherty is dit een droom die uitkomt, en naar eigen zeggen, zijn laatste kans. “Ik ben er over vier jaar niet bij. Ik moet een grote operatie ondergaan, waarbij ze met bot uit mijn been een nieuwe kaak voor me maken,” zei hij. Flaherty skiet deze Olympische Spelen met een tumor in zijn kaak, een gevolg van een auto-immuunziekte waarmee hij als driejarige werd gediagnosticeerd. Zijn leven hangt van medische problemen aan elkaar. “Het is zo bijzonder om te bedenken wat ik allemaal heb doorstaan en dat ik hier toch sta.”

Dagblad Trouw kopte enkele dagen voor de start van de Olympische Winterspelen: “De Nederlandse shorttrackers zijn één grote familie.” Voor de trouwe volger van de sport geen nieuws, in de afgelopen jaren werd de groep al vaker geroemd vanwege het hechte collectief. Ook de Nederlandse schaatsers vormen een eenheid, ook al bestaat deze groep uit verschillende commerciële ploegen. De ‘gouden tip’ van Ireen Wüst aan Kjeld Nuis (goud op de 1500 meter) was een mooi voorbeeld van die eenheid, evenals de aanmoediging van (toch echt een concurrent) Thomas Krol vlak voordat Nuis van start zou gaan op zijn gouden race.

“Kwalificatierondes zijn altijd veel zenuwslopender dan finales,” zegt freestyle skiester Ailing Gu na haar slopestyle kwalificatie. “Ik ben opgelucht dat ik het heb gehaald, maar het was niet de bedoeling dat het zo close werd. Uiteindelijk gaat het niet om het winnen van de kwalificaties.”