Ons laten inspireren door álle verhalen, niet alleen die met een gouden randje

Bij elke wedstrijd kan er maar één de winnaar zijn, zong Henny Huisman al. En bij topsport gaat het om winnen, toch? De gouden verhalen staan de volgende dag in alle kranten, maar de verhalen over een derde, achtste of vijfentwintigste plek worden vergeten. Terwijl die vaak net zo mooi zijn!

Topsporters zijn een soort superhelden geworden, met winnen als superpower. Ze leveren bovenmenselijke prestaties, zijn altijd sterk, succesvol, ze geven nooit op en bijten door de pijn. Maar, in de woorden van de Canadese ijsdanser Paul Poirier: “Sporters zijn ook mensen”. En mensen kunnen niet eindeloos onder enorme druk blijven presteren. Dat werd duidelijk bij de zomerspelen in Tokio, waar het gesprek over mentale druk, mentale gezondheid en mentale training werd geopend door Naomi Osaka en Simone Biles. Dit werd later door sporters wereldwijd opgepakt.

Laten we ons tijdens deze Olympische Spelen eens niet blindstaren op eremetaal, maar ons laten inspireren door álle verhalen en niet alleen die met een gouden randje. Zoals het overwinningsverhaal van Femke Heemskerk. Na haar zesde plaats met een fantastische finale-race in Tokio zei Femke met tranen in haar ogen: “Een medaille was leuk geweest voor de buitenwereld, maar dit is mijn overwinning.”

Of de emotionele rollercoaster van de Franse gebroeders Mawem die in Tokio samen de allereerste Olympische sportklim-finale bereikten, waarna Bassa door een afgescheurde biceps moest toekijken hoe zijn broer Michäel de vijfde plaats behaalde.

En het verhaal van Kim Meylemans, de Belgische skeletonster die in Beijing nog voor het toernooi gestart is, al een enorme mentale strijd heeft gestreden na een positieve coronatest.

Ik ga hier dagelijks deze verhalen vertellen. Verhalen over allerlei soorten overwinningen, met of zonder medailles, finaleplaatsen of topscores. Gewoon verhalen over mensen die mooie dingen doen op het allerhoogste sportpodium. Verhalen over mensen.