Iedere wedstrijd weer: zo veel zenuwen en spanning dat het (bijna) niet meer lukt om te presteren. Super vervelend! Voor de sporters zelf, maar ook voor jou als coach. Hoe ga je daarmee om? In een reeks korte info-artikelen heeft de Vereniging voor Sportpsychologen Nederland in de nieuwsbrief van NLcoach tips gegeven hoe om te gaan met gespannen sporters. Deze tips staan hieronder.

Op donderdag 11 april 2024 vond het Rotterdam Marathon Sportmedisch Congres plaats, waarbij ook een aantal coaches aanwezig waren. Naar aanleiding van de lezing van dr. Jelmer Alsma is het onderstaande artikel gemaakt. Want vrijwel alle marathonlopers hebben aan het einde van hun race een hyponatriëmie. Wat is dit, waarom wil je dit weten en wat kun je ermee als coach van hardlopers die de marathon lopen?

Om sportplezier voor jong en oud te realiseren, is een sociaal veilige sportomgeving essentieel. Trainer-coaches spelen hier een belangrijke rol bij. Daarom is ‘vakkundig geschoolde trainer-coaches’ een van de vier basiseisen voor sociale veiligheid in de sport. Vakkundig geschoold betekent dan ook veel meer dan goed kunnen aanleren hoe een tennisser een backhand moet slaan, of een turnster de perfecte handstand leren. Kennis van didactiek en pedagogiek zijn minstens net zo belangrijk. Met die reden is de e-learning ‘Een beetje opvoeder’ ontwikkeld: deze scholing biedt een goede basis in pedagogische en didactische vaardigheden voor (beginnende) trainer-coaches, vooral als ze (nog) geen trainersopleiding van de eigen bond hebben gevolgd.

De coördinatie van de jeugd holt achteruit met als gevolg een toename van nek-, schouder- en rugklachten. Dat zegt Edwin Goedhart, bondsarts van de KNVB. In deel eén van dit tweeluik gaf Goedhart tekst en uitleg over deze ontwikkeling. Vandaag, in deel twee, geeft hij coaches advies. “Creëer een omgeving waar het goed is om te falen.” Goedhart, die eerder clubarts was van AZ, Ajax en Vitesse, legt uit dat veel draait om het begrip neuromotorische reserve. Als die capaciteit beperkt is, door een verminderde coördinatieve ontwikkeling, werkt de aansturing vanuit het brein naar de spieren niet goed. Dat vergroot de kans op blessures. En dat is precies wat de laatste jaren gebeurde. “We zijn te welvarend geworden. Voor de meeste activiteiten die we vroeger fysiek deden, hebben we inmiddels een apparaat. Daardoor bewegen we minder en blijft de coördinatieve ontwikkeling van de jeugd achter.”